SMAK DZIECIŃSTWA, CZYLI 

PLACKI ZIEMNIACZANE Z CUKREM

Jako dziecko pamiętam, że babcia często robiła placki ziemniaczane..zawsze z czerwoną cebulką i zawsze z cukrem! Dla niektórych jedzenie ziemniaków z cukrem to czysta abstrakcja..dla mnie to właśnie smak dzieciństwa. Tak samo jak już wcześniej wspominany np. chleb z cukrem ;)

Dzisiaj miałam na obiad robić zupełnie coś innego, ale na koniec wyszły Nam placki..

Radochy przy tym było co nie miara, bo Iga mogła się nieźle wykazać :D

SKŁADNIKI:

• ziemniaki
• jajka
• mąka
• majeranek
• cebula
• czosnek
• pieprz
• sól
• salami
• olej

 Ziemniaki obrać, umyć, zetrzeć na tarce, lub w maszynce. Cebulę drobno posiekać, czosnek przecisnąć przez praskę, dodać jajka, pieprz, sól, majeranek- sporo, drobno pokrojone salami ( to odgapiłam od męża), na koniec całość w misce sypiemy mąką ( babcia zawsze mówiła, że należy posypać tyle, żeby nie "wsiąkło" od razu w masę). Wszystko mieszamy, smażymy placki na oleju.

Wiem, że to może głupie, że piszę jak się robi placki, ale lubię wspominać babcię i to co i jak robiła- tu na blogu mogę właśnie to robić. Mogę się podzielić z Wami cząstką, mojego pysznego dzieciństwa.

Jak wspomniałam wcześniej- Iga miała niezły ubaw przy pomaganiu, bo przecież fajnie wszystko tak sypać i mieszać..Niestety u Nas jest jeden wielki problem z tym Naszym "kucharzeniem"- Iga nie nienawidzi się brudzić i za każdym razem trzeba jej ręce ucierać..- mam nadzieję, że szybko jej to minie, inaczej ugotowanie obiadu będzie trwało znacznie długo ;)